Μετά την αναστάτωση για το δημοσίευμα που συνέδεε την διαλειμματική δίαιτα με αυξημένα καρδιαγγειακά επεισόδια μου ζητήθηκε η άποψη μου για αυτό το μοντέλο διατροφής και απώλειας βάρους. Τα νέα δεδομένα πράγματι κατάφεραν να στερήσουν, έστω και πρόσκαιρα, αρκετή από την αίγλη και τη δημοτικότητα του δημοφιλούς διατροφικού μοτίβου της διαλειμματικής νηστείας, καθώς και να προβληματίσουν.
Κίνδυνος εν όψει
Πρόκειται, πάντως, για «μια δημοτικότητα που οφείλεται κυρίως στη σχετικά μικρή αποτελεσματικότητα της διαλειμματικής δίαιτας στην απώλεια βάρους.
Με αυτή την άποψη συμφωνεί ο δρ Χάρης Δημοσθενόπουλος, κλινικός διαιτολόγος-βιολόγος, προϊστάμενος του Διαιτολογικού Τμήματος στο ΓΝΑ Λαϊκό, με ενεργή ενασχόληση με τον σακχαρώδη διαβήτη, ο οποίος επισημαίνει ότι η δημοτικότητα των διαφόρων τύπων διαλειμματικής νηστείας (π.χ., 16:8, 5:2) οφείλεται την τελευταία τριετία στην αποτελεσματικότητά τους στην απώλεια βάρους, αλλά και στη μείωση της αρτηριακής πίεσης. «Χρειάζονται ωστόσο πιο μεγάλες έρευνες και περισσότερα στοιχεία, όπως έχουμε, λόγου χάρη, για τη μεσογειακή διατροφή», συμπληρώνει ο δρ Δημοσθενόπουλος. «Η απώλεια βάρους με δίαιτες διαλειμματικής νηστείας βάσει μεγάλων δημοσιευμένων μελετών φαίνεται ότι είναι σχετικά μικρή, χωρίς ιδιαίτερη αξία για τα παχύσαρκα άτομα», τονίζει ο κ. Καπάνταης, ενώ είναι και δύσκολο να τις ακολουθήσει κάποιος για μεγάλο χρονικό διάστημα, καθώς δεν είναι ιδιαίτερα φιλικές προς την καθημερινότητα και τους βιολογικούς μας ρυθμούς. Οι περισσότεροι δηλαδή συνηθίζουμε να καταναλώνουμε τα γεύματα της ημέρας από το πρωί στις 9 μέχρι το βράδυ στις 8-9 – στη χώρα μας ίσως και λίγο παραπάνω. «Πάντως στην περίπτωση του βραδινού φαγητού στην Ελλάδα μια έννοια διαλειμματικότητας δεν θα έβλαπτε!» παρατηρεί ο δρ Δημοσθενόπουλος.
Αμφιβολίες και περιορισμοί
Στους περιορισμούς της έρευνας, γιατί υπάρχουν πολλοί, είναι το γεγονός ότι πρόκειται για έρευνα παρατήρησης, αλλά και μικρής διάρκειας. «Η επεξεργασία των δεδομένων της πρόσφατης έρευνας για τη διαλειμματική νηστεία ήταν περισσότερο στατιστική παρά επιδημιολογική», καταγράφει ακόμη ένα μειονέκτημα της έρευνας ο δρ Δημοσθενόπουλος και επισημαίνει ότι δεν έχουν προσμετρηθεί σημαντικές παράμετροι των διατροφικών συνηθειών που ενδέχεται να επηρεάζουν το αποτέλεσμα, όπως η ψυχική διάθεση των συμμετεχόντων, τα δημογραφικά στοιχεία, αλλά και η ώρα της περιορισμένης κατανάλωσης τροφής. Εάν, λόγου χάρη, το χρονικό «παράθυρο» των οκτώ ωρών ήταν τις βραδινές ώρες, τότε οι επιπτώσεις στην υγεία των συμμετεχόντων θα ήταν μεγαλύτερες συγκριτικά με ένα «πρωινό παράθυρο», που είναι πολύ πιο επιθυμητό και συνιστάται από τους ειδικούς.
Τα στοιχεία που έχουμε ήδη στη διάθεσή μας αποκαλύπτουν ότι ένα «πρωινό παράθυρο» στην κατανάλωση τροφής (π.χ. 10 π.μ. -6 μ.μ.) είναι φιλικό με τον οργανισμό ως προς τη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης, σύμφωνα με τον δρα Δημοσθενόπουλο. Γι’ αυτό και πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί προτού αποδεχθούμε την ανατροπή που κομίζει η νέα έρευνα για τη διαλειμματική νηστεία, δεδομένου ότι οι μελέτες που αφορούν την αποτελεσματικότητα αυτού του τύπου διατροφής παραμένουν περισσότερες συγκριτικά με τη μία ανατρεπτική και αμφιλεγόμενη, όπως φαίνεται, ανακοίνωση, σύμφωνα με τους ειδικούς.
Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ:
