Η βουλιμία αποτελεί μία διατροφική διαταραχή που εκφράζεται με απώλεια του ελέγχου στο φαγητό και κατά συνέπεια υπερβολική λήψη τροφής καθώς και δημιουργία υπερβολικού κορεσμού. Η βουλιμία εκδηλώνεται με επεισόδια υπερφαγίας, ιδιαίτερα γλυκών και λιπαρών τροφίμων και φαγητών (“συναισθηματικό φαγητό”). Αν η βουλιμία περάσει από τα πρώτα αυτά στάδια στη ψυχογενή βουλιμία, υπάρχουν δυσμενείς επιπτώσεις που σχετίζονται με γαστρεντερολικά προβλήματα, τη φθορά των δοντιών, το πρήξιμο του προσώπου, καρδιολογικά προβλήματα, τη μυϊκή ατονία και ασφαλώς μια πιο σοβαρή ψυχολογική διαταραχή.
Πως την εντοπίζουμε ;
Μερικά από τα κλασσικά συμπτώματα της βουλιμίας είναι :
·Η υπερβολική κατανάλωση φαγητού, που δε σχετίζεται με την ενεργειακή κάλυψη υψηλής ενεργειακής δαπάνης, ούτε του φυσιολογικού αισθήματος της πείνας, αλλά με την απουσία του αισθήματος κορεσμού και το διαρκές αίσθημα πείνας.
·Η συχνή ύπαρξη βουλιμιών επεισοδίων (> από 2-3 φορές την εβδομάδα).
·Η χρήση καθαρκτικών ή η συχνή καταφυγή στη λύση του εμετού.
·Η υψηλή κατανάλωση αναψυκτικών ή καφέ, για να επιτευχθεί η αποφυγή γευμάτων.
·Η υπερβολική γυμναστική (κυρίς μετά το βουλιμικό επεισόδιο).
Το φαγητό είναι μία από τις απολαύσεις της ζωής. Έχει αποδειχθεί ότι η κατανάλωση των αγαπημένων μας τροφίμων μπορεί να ενεργοποιήσει την απελευθέρωση των β-ενδορφινών, οι οποίες βελτιώνουν τη διάθεση. Εντούτοις, η πρόσληψη τροφής δεν σχετίζεται μόνο με την αίσθηση της πείνας και το πόσο πεινασμένοι είμαστε, αλλά και από παράγοντες όπως είναι η ψυχολογία και αδυναμία χειρισμού καταστάσεων και συναισθημάτων. Η έντονη επιθυμία για κάποια τρόφιμα ή η παρόρμηση να φάμε συγκεκριμένα τρόφιμα φαίνεται να είναι πολύ συχνή και ισχυρή στα άτομα με βουλιμία. Σε αυτές τις περιπτώσεις ύπαρξης βουλιμίας τα τρόφιμα που αναζητούμε και επιθυμούμε είναι συνήθως «απαγορευμένα τρόφιμα», όπως είναι η σοκολάτα, το παγωτό ή κάτι ιδιαίτερα λιπαρό.
Πώς την αντιμετωπίζουμε
Όπως συμβαίνει και με όλες τις διατροφικές διαταραχές απαιτούν τόσο ψυχολογική όσο και την ολιστική διαιτολογική αντιμετώπιση, από κλινικό διαιτολόγου. Η ψυχολογική προσέγγιση, γίνεται τόσο από τον ίδιο το διαιτολόγο, όταν αυτός έχει ειδικευτεί στις τεχνικές συμπεριφορικής θεραπείας, όσο και από εξειδικευμένο ψυχοθεραπευτή και απαιτεί τη χρήση ειδικών τεχνικών όπως: η καταγραφή, σε ημερήσια βάση, τόσο της διατροφής, όσο και της άσκησης-δραστηριότητας, η καταγραφή ακραίων συναισθημάτων όπως θυμός, απογοήτευση, στεναχώρια σε συνδυασμό με τις όποιες διαιτητικές επιλογές, η καταγραφή των ωρών ύπνου, η χρήση χαλαρωτικών τεχνικών ώστε να αποφορτίζουν το σώμα μας από την όποια συναισθηματική φόρτιση και άλλες. Οι ειδικοί θα βοηθήσουν το βουλιμικό άτομο να διαχειριστεί τη σχέση του με το φαγητό, μέσα από την επίλυση της αιτίας του προβλήματος.
ΠΗΓΗ: ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “ΚΑΛΑ ΜΑΓΕΙΡΕΜΑΤΑ” ΤΕΥΧΟΣ 5 ΒΑΓΓΕΛΗ ΔΡΙΣΚΑ
