HIV SHOWS NO DISCRIMINATION BUT PEOPLE DO
Ο φόβος που κυριάρχησε στην αρχή της εμφάνησης του HIV, η άγνοια γύρω από την ασθένεια του AIDS και η εξέλιξή της σε γρήγορο θάνατο, σε συνδιασμό με στερεότυπα και προκαταλήψεις, σχετικές με διαφορετικές σεξουαλικές επιλογές και διαφορετικους τροπους ζωής, στόχευσε κ στιγμάτισε συγκεκριμένες κοινώνικες ομάδες, όπου στην αρχή έτεινε να εμφανίζετε συχνότερα.
Οι ομάδες αυτές (ομοφυλόφιλοι- και χρήστες τοξικών ουσιών) στιγματίστηκαν ως «ομάδες υψηλού κινδύνου». Πιο πρόσφατος-στιγματισμός –οι ιερόδουλες που έχουν ΄ΜΟΝΟ΄ αυτές την ευθύνη κ ‘όχι’ οι πελάτες που πληρώνουν κατά επιλογή παραπάνω για σεξ χωρίς προφυλακτικό.
Ο κάθε σεξουαλικά ενεργός άνθρωπος είναι υπεύθυνος ο ίδιος για τον εαυτό του να παραμέινει HIV-αρνητικός.
Ο στιγματισμός οδηγεί σε κοινωνική απομόνωση, οι οροθετικοί χαρακτηρίζονται διαφορετικοί από όλους τους άλλους –φέρουν το κακό- μπορούν να μολύνουν και σίγουρα δεν μπορεί να ΄είμαστε εμείς΄.
Οι συνέπειες αυτής της απομόνωσης οδηγεί τους οροθετικούς να κρύβουν την ασθένεια, να μην την μοιράζονται με οικεία άτομα(οικογένεια-ερωτικοί σύντροφοι-φιλοι). Ο φόβος της κοινωνικής απομόνωσης υπερέχει ακόμη και του φόβου του θανάτου, ο ψυχισμός του ασθενούς βιώνει κατάθλιψη, χαμηλή αυτοεκτίμηση, απόγνωση και απελπισία. Παράλληλα επιβαρύνεται και από την προσωπική του διαδικασία, διαχείρησης της οροθετικοτητάς του, βιώνοντας άσχημα και αρνητικά συναισθήματα για τον εαυτό του-άρνηση,θυμό, ενοχές, ντροπή.
Η στιγματοποίηση, η σιωπή, η έλλειψη εμπιστοσύνης, η άγνοια για το τι πραγματικά ισχύει- για την ΜΗ μετάδωση της HIV λοίμωξης, ουσιαστικά υπονομεύουν την θεραπεία και την πρόληψη και συναντάμαι τις επιπτωσεις μιας επιδημίας στην κοινωνία καθημερινά.
Μια οροθετική διάγνωση σήμερα σημαίνει ότι:
Φέρεις τον ιό του HIV και δεν έχεις κολλήσει AIDS.
Το HIV έχει υποβιβαστεί, με την σωστή τακτική ιατρική αγωγή, σε χρόνια νόσο και αν ασκήται με επιμέλεια δεν θα αναπτύξεις AIDS. Είναι ξεκάθαροι οι τρόποι μετάδοσης και προφύλαξης.
Οι Rodger et al 2014 παρουσίασαν τα πρώτα αποτελέσματα της ερευνάς τους που θα ολοκληρωθεί το 2017, επιβεβαιώνοντας οτί οι πιθανότητες μετάδωσης του HIV-από οροθετικό με ΜΗ ανιχνεύσημο ιικό φορτίο <200copies/ml, ελαχιστιποιούνται κοντά στο μηδέν,ακόμη και όταν δεν χρησιμοποιήται προφυλακτικό. Η ενοχή, ο φόβος και το στρες της μετάδοσης αποσυμφορίζουν τον οροθετικό αλλά η μη χρησιμοποίηση το προφυλακτικού τον καθιστά επιρρεπή σε άλλα σεξουαλικά μεταδιδώμενα νοσήματα που μπορούν με τη σειρά τους να τον οδηγήσουν σε υποτροπή.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO), εξακολουθεί και εστιάζει στις κοινωνικες επιπτώσεις της επιδημίας, θεωρεί ότι το κομμάτι αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό και ταυτόχρονα παραμελημένο. Η επιδημία του AIDS, είναι άμεσα συνυφασμένη με την ανθρώπινη συμπεριφορά , με τους παράγοντες που την επηρεάζουν και την χαρακτηρίζουν, επηρεάζει τάσεις και νοοτροπίες και σε κάποιες περιπτώσεις ανατινάζει στερεότυπα. Η κοινωνία καλήται να επανεξετάσει και ν΄αναθεωρήσει την στάση της, απέναντι σε συγκεκριμένες σεξουαλικές πρακτικές – να αλλάξει- να προσεγγίσει με ουσιαστική γνώση- να κατανοήσει και να αποδεχθεί τη ΄διαφορετικότητα’.
Η ΜΚΟ ΄ELTON JHON FOUNDATION’ μέσα στο 2014, ηγήθηκε της προσπάθειας για την μάχη κατά της στιγματοποίησης προβάλλοντας τη φράση: Stigma fuels AIDS. Compassion fights it. Πολεμάμαι κατά της διάκρισης με:
Ελεύθερο-ανοιχτό διάλογο για το HIV και AIDS.
Ελεύθερο-ανοιχτός διάλογο για την διαφορετικότητα τις διαφορετικές επιλογες, επισημαίνοντας τα στοιχεία που ενώνουν και όχι μόνο τις διαφορές .
Συνεχή- σωστή- επιμορφωτική ενημέρωση των πολιτών από τους αρμόδιους φορείς και ευαισθητοποιήση αυτών.
Η τακτική της διακριτότητας δεν βοήθησε θετικά στην αντιμετώπιση της επιδημίας, ούτε σε κοινωνικό –ούτε σε προσωπικό επίπεδο. Καταλήγοντας, αφού ο ιος του HIV δεν κανει διακρίσεις – εμείς γιατί εξακολουθούμε;
Ε.ΜΑΜΑΛΟΥΚΑ
Ψυχολόγος -Ψυχοθεραπεύτρια
