Η Δρ Λοριν Ρίτσι και οι συνεργάτες της στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Μπέρκλεϊ, μελέτησαν τις περιπτώσεις περισσοτέρων από 2.000 κοριτσιών και διαπίστωσαν ότι όσο συχνότερα γεύματα αλλά και σνακς κατανάλωναν τα κορίτσια, τόσο πιο ικανοποιημένα αισθάνονταν, ενώ γλίτωναν και από την «υπερφαγία».

Πιο συγκεκριμένα, οι ερευνητές μελέτησαν στοιχεία από μελέτη που είχε γίνει με κρατική χρηματοδότηση στο Μπέρκλεϊ, την Ουάσιγκτον και το Σινσινάτι. Η μελέτη είχε ξεκινήσει όταν τα κορίτσια ήταν εννέα και δέκα ετών, οπότε και συμπλήρωσαν ένα διατροφικό ερωτηματολόγιο για αρκετές ημέρες και τα στοιχεία αυτά αξιολογήθηκαν από διατροφολόγους. Κατά τη διάρκεια των επόμενων δέκα ετών, οι ερευνητές κατέγραφαν το ύψος, το βάρος και την περίμετρο μέσης των 2.100 κοριτσιών.

Η Δρ Ρίτσι συνέκρινε τα στοιχεία αυτά με τον αριθμό των γευμάτων και τα σνακς που έτρωγαν τα κορίτσια στην αρχή της μελέτης, με τις αλλαγές στο ύψος και την περίμετρο της μέσης, όταν πλέον ήταν 19-20 ετών.

Όπως ήταν αναμενόμενο, ανεξαρτήτως συχνότητας γευμάτων, τα κορίτσια είχαν αυξήσει το βάρος και την περίμετρο της μέσης τους καθώς εξελισσόταν φυσιολογικά η ανάπτυξή τους κατά τη διάρκεια της εφηβείας. Αλλά όσο λιγότερα σνακς και γεύματα έτρωγαν κατά τη διάρκεια της ημέρας, τόσο περισσότερο λίπος κατέληγαν να έχουν αποθηκεύσει στο σώμα τους.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας, όσα κορίτσια έτρωγαν τουλάχιστον έξι φορές την ημέρα, είχαν αυξήσει κατά 6,5 μονάδες τον Δείκτη Μάζας Σώματος. Όσα έτρωγαν τρεις ή λιγότερες φορές είχαν πάρει 7,8 μονάδες, που μεταφράζεται σε 3,6 κιλά επιπλέον.
 
Τα κορίτσια που έτρωγαν πιο συχνά είχαν πάρει 10,2 εκατοστά πέριξ της μέσης όταν πια ήταν 19-20 ετών, συγκριτικά με τα 12,7 εκ. που είχαν τα κορίτσια που έτρωγαν ελάχιστα γεύματα ή σνακς κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Μάλιστα τα στοιχεία δεν μεταβλήθηκαν ακόμη και όταν οι ερευνητές συνεκτίμησαν άλλα δεδομένα υγείας και τον τρόπο ζωής που μπορεί να επηρεάζουν τον ρυθμό αύξησης του βάρους, όπως η συχνότητα της σωματικής άσκησης και της παρακολούθησης τηλεόρασης, και το αρχικό σωματικό βάρος, κατά την έναρξη της μελέτης.

Οι επιστήμονες σημειώνουν ότι είναι ακόμη νωρίς να για να ειπωθεί με βεβαιότητα ότι το παραπάνω διατροφικό πρότυπο μπορεί να συντελέσει στην πρόληψη της παχυσαρκία τόσο στα έφηβα κορίτσια, όσο και στον γενικό πληθυσμό.

Η Δρ Άλισον Φιλντ από το Νοσοκομείο Παίδων της Βοστόνης σχολιάζει ότι «ίσως τα μικρά γεύματα ή η μεγαλύτερη συχνότητα των γευμάτων να μας αποτρέπει από την κατανάλωση μεγάλων σε μέγεθος γευμάτων ή να περιορίζει το αίσθημα της πείνας. Ωστόσο, θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι τα άτομα που τρώνε συχνότερα μπορεί να έχουν έμφυτες διαφορές από τα άτομα που τρώνε λιγότερο συχνά.»