Χημικά στις συσκευασίες των τροφίμων παχαίνουν τα παιδιά;

Τα παιδιά που εκτίθενται σε δύο χημικές ουσίες που συχνά υπάρχουν στις συσκευασίες των τροφίμων, είναι πιθανότερο να γίνουν παχύσαρκα ή να παρουσιάσουν προδιαβήτη, σύμφωνα με δύο νέες μελέτες.

Η μία ουσία είναι φθαλική ένωση, χρησιμοποιείται σε πλαστικά είδη και τα επίπεδά της στα ούρα συσχετίσθηκαν με τον κίνδυνο αντοχής στην ινσουλίνη κατά την εφηβεία.

Η δεύτερη ουσία είναι η δισφαινόλη Α (ή BPA), η οποία χρησιμοποιείται σε αλουμινένια και πλαστικά δοχεία, και συσχετίσθηκε με την παχυσαρκία και την αυξημένη περίμετρο μέσης κατά την παιδική και εφηβική ηλικία.

Και οι δύο μελέτες δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «Pediatrics».

Στην πρώτη μελέτη, ο δρ Λεονάρντο Τρασάντε, αναπληρωτής καθηγητής στα τμήματα Παιδιατρικής, Περιβαλλοντικής Ιατρικής και Πληθυσμιακής Υγείας του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, και οι συνεργάτες του, ανέλυσαν στοιχεία από 766 νέους, ηλικίας 12-19 ετών.

Όπως διαπίστωσαν, τα επίπεδα στα ούρα της φθαλικής ένωσης DEHP σχετίζονταν στενά με τις πιθανότητές του να πάσχουν από αντοχή στην ινσουλίνη, η οποία αποτελεί πρόδρομο κατάσταση του διαβήτη.

Στην πραγματικότητα, λιγότερο από το 15% των εθελοντών με τα χαμηλότερα επίπεδα της DEHP είχαν αντοχή στην ινσουλίνη, έναντι του 22% εκείνων με τα υψηλότερα επίπεδα της DEHP στα ούρα τους.

Όπως εξήγησε ο δρ Τρασάντε, τα νέα ευρήματα δεν σημαίνουν πως η DEHP είναι η αιτία της αντοχής στην ινσουλίνη, αλλά «είναι πιθανό να επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο παράγει ο οργανισμός την ορμόνη για να μεταβολίσει τα σάκχαρα των τροφίμων».

Η DEHP χρησιμοποιείται συχνά για να μαλακώνει τα πλαστικά μπουκάλια.

Στη δεύτερη μελέτη, η δρ Τζόις Λι, επίκουρη καθηγήτρια στα τμήματα Παιδιατρικής και Επιστημών Περιβαλλοντικής Υγείας του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, στο Ανν Άρμπορ, και οι συνεργάτες της, ανέλυσαν στοιχεία από 3.370 παιδιά και εφήβους, ηλικίας 6-18 ετών.

Όπως διαπίστωσαν, όσα είχαν τα υψηλότερα επίπεδα της BPA στα ούρα τους είχαν διπλάσιες πιθανότητες να είναι παχύσαρκα και μάλιστα να πάσχουν από κοιλιακή παχυσαρκία (συσσώρευση περιττού λίπους στην κοιλιά) σε σύγκριση με όσα είχαν τα χαμηλότερα.

Συνολικά, το 18% των παιδιών της μελέτης πληρούσαν τα κριτήρια της παχυσαρκίας. Σε σύγκριση με τα παιδιά που είχαν τα χαμηλότερα επίπεδα της ΒΡΑ στα ούρα τους, όσα είχαν τα υψηλότερα είχαν διπλάσιες πιθανότητες να είναι παχύσαρκα.

Η ΒΡΑχρησιμοποιείται στα αλουμινένια δοχεία για να εμποδίζει την διάβρωσή τους, ενώ υπάρχει και σε πλαστικά είδη, όπως μπουκάλια, επιτραπέζια σκεύη και δοχεία φαγητού.

Και αυτή η μελέτη δεν αποδεικνύει σχέση αιτίας-αποτελέσματος ανάμεσα στην BPA και στην παιδική παχυσαρκία, αλλά προστίθεται σε εκείνες που δείχνουν ότι η καθιστική ζωή και η κακή διατροφή δεν είναι απαραιτήτως οι μοναδικές αιτίες της επιδημίας της παχυσαρκίας στα παιδιά, αλλά ενδεχομένως παίζουν ρόλο και περιβαλλοντικοί παράγοντες.