Είναι απόλυτα αποδεκτό πως όσο χαμηλότερο είναι το επίπεδο της καθιστικής ζωής, τόσο χαμηλότερος είναι ο κίνδυνος εμφάνισης διαβήτη.
Καθιστικός τρόπος ζωής και Διαβήτης Η “καθιστική” συμπεριφορά και ο “καθιστικός” τρόπος ζωής, που περιλαμβάνει την παρακολούθηση τηλεόρασης, τη χρήση του υπολογιστή και την απουσία κίνησης κατά τη διάρκεια της μετακίνησης προς και από το χώρο εργασίας, καθώς και τη φύση της εργασίας, είναι ένας δυνητικός παράγοντας κινδύνου για εμφάνιση διαβήτη (τύπου 2) αλλά και καρδιαγγειακής νόσου. Ενώ πολλές προηγούμενες μελέτες έχουν μέχρι τώρα χρησιμοποιήσει διάφορες παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής (life style), όπως η απώλεια βάρους, οι διατροφικές αλλαγές και η σωματική δραστηριότητα, καμία δεν είχε εξετάσει μέχρι τώρα την επίδραση της καθιστικής ζωής. Ερευνητές από το Diabetes Prevention Program Research Group εξέτασαν την επίδραση της καθιστικής ζωής στην ανάπτυξη του διαβήτη. Στη συγκεκριμένη μελέτη που δημοσιεύτηκε μόλις στις αρχές Μαρτίου, συμμετείχαν 3.234 υπέρβαρα άτομα, με προδιαβήτη, από 27 κλινικά κέντρα στις ΗΠΑ. Τα άτομα χωρίστηκαν σε 3 ομάδες: (1) ομάδα παρέμβασης στον τρόπο ζωής, τα οποία έλαβαν εντατική εκπαίδευση στη διατροφή, τη σωματική δραστηριότητα και την τροποποίηση της συμπεριφοράς (2) ομάδα που άρχισε να λαμβάνει μετφορμίνη, 850 mg δύο φορές την ημέρα (3) ομάδα του εικονικού φαρμάκου, που ελάμβανε χάπια placebo αντί της μετφορμίνης δύο φορές ημερησίως.
Τι έδειξαν τα αποτελέσματα της μελέτης;
Τα αποτελέσματα έδειξαν ένα σημαντικά αυξημένο κίνδυνο για ανάπτυξη διαβήτη όταν αυτό συνδέεται με τις αυξημένες ώρες τηλεθέασης. Ο κίνδυνος ανάπτυξης σακχαρώδους διαβήτη αυξήθηκε κατά 3,4% για κάθε ώρα που δαπανούνταν βλέποντας τηλεόραση, στα άτομα από όλες τις ομάδες θεραπείας. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι όσο χαμηλότερο είναι το επίπεδο του χρόνου που καλύπτεται με καθιστικές δραστηριότητες, τόσο χαμηλότερος είναι ο κίνδυνος ανάπτυξης του διαβήτη.
Οι συγγραφείς, με βάση αυτά τα αποτελέσματα συνιστούν ότι στο μέλλον τα προγράμματα παρέμβασης στο τρόπο ζωής θα πρέπει να βασίζονται στη μείωση της καθιστικής ζωής, εκτός από την αύξηση της σωματικής δραστηριότητας. Η μελέτη DPP-μία από τις μεγαλύτερες μελέτες πρόληψης του διαβήτη, έδειξε ότι η ομάδα παρέμβασης στον τρόπο ζωής οδήγησε σε αύξηση της φυσικής δραστηριότητας στα πλαίσια του ελεύθερου χρόνου και είχε θετικό αντίκτυπο στη μείωση της συνολικής «καθιστικής συμπεριφοράς».
Ανεξάρτητα από το επίπεδο σωματικής δραστηριότητας και της άσκησης, ο χρόνος που περιλαμβάνει καθιστικές δραστηριότητες σχετίζεται άμεσα με τη συχνότητα εμφάνισης διαβήτη. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι βελτιώσεις στον «καθιστικό χρόνο» μπορεί να βοηθήσουν στη μείωση της συχνότητας εμφάνισης του διαβήτη σε άτομα που βρίσκονται σε υψηλό κίνδυνο για την ανάπτυξη της νόσου. Άρα, πέρα από την ενσωμάτωση της όποιας μορφής άσκησης στην καθημερινότητα, φαίνεται πως είναι εξίσου σημαντικό και το να περιορίσουμε τον «παθητικό» χρόνο που περνούμε καθισμένη στην καρέκλα της εργασίας μας ή στον καναπέ του σπιτιού μας.
Συμπερασματικά:
• Η καθιστική συμπεριφορά όπως όταν παρακολουθούμε τηλεόραση και όταν καθόμαστε ενώ εργαζόμαστε, μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη.
• Ο κίνδυνος ανάπτυξης σακχαρώδη διαβήτη αυξάνεται κατά 3,4% για κάθε ώρα που δαπανάται βλέποντας τηλεόραση.
• Μελλοντικά προγράμματα παρέμβασης στον τρόπο ζωής θα πρέπει να στοχεύουν στην απώλεια βάρους, σε διατροφικές αλλαγές, στη σωματική δραστηριότητα, καθώς και στη μείωση της καθιστικής συμπεριφοράς.
ΠΗΓΗ: Rockette-Wagner. The impact of lifestyle intervention on sedentary time in individuals at high risk of diabetes. Diabetologia 03 March 2015.
http://www.kalikardia.gr/emfanisi-diaviti-kai-tileorasi/
